Sophie Verbeek
gz-psycholoog kind & jeugd
Waar ben je werkzaam, wat zijn je neventaken?
Ik werk als GZ-Psycholoog (kind & jeugd) in het Emma Kinderziekenhuis, AmsterdamUMC. Daar begeleid ik kinderen en hun gezinnen die te maken krijgen met (chronische) ziekte en de gevolgen daarvan.
Welke casus motiveert jou tot op de dag van vandaag?
Dat vind ik moeilijk te zeggen. Het zijn er echt veel. Van kleine succesjes, tot grote uitdagingen.
Hoe ben je in de procedurele comfortzorg terechtgekomen?
Op mijn werk ontmoet en begeleid ik regelmatig kinderen en jongeren die angstig of getraumatiseerd zijn ten gevolge van de medische handelingen die ze hebben moeten ondergaan. Soms is dat een opeenstapeling van ervaringen na langdurige ziekenhuisopnames, soms gaat het om een enkele ervaring die luxerend is geweest.
Lang heb ik gedacht dat dat vooral mijn rol was; de kinderen moesten dit nou eenmaal doorstaan – angst, pijn en dwang hoorde daarbij – en ik zou ze daarna opvangen en traumabehandeling bieden. Steeds vaker begon mij dit tegen te staan en het frustreerde mij soms wanneer ik het gevoel kreeg dat het “dweilen was met de kraan open”.
Ik begon informatie op te zoeken en te lezen over procedureel comfort, bezocht het PROSA congres in 2018 en leerde Piet Leroy kennen. Samen met een groep enthousiaste interdisciplinaire professionals uit het veld en een ervaringsdeskundige (ouder) zijn we gaan dromen over en bouwen aan een opleiding voor procedureel comfort. Zo ontstond de eerste PROSA course. Tijdens het samenwerken met al deze deskundigen heb ik heel veel geleerd; over pijn, non-farmacologische strategieën, taalgebruik, procedurele sedatie en het organiseren van je logistieke processen tijdens een medische handeling. Zo kreeg ik op mijn werk ook steeds meer inspiratie over hoe de zorg tijdens procedures voor kinderen anders en beter kan. Ik zag steeds meer het enorme belang van het goed samenwerken met de verschillende disciplines. Er valt nog dagelijks veel te leren, met vallen en opstaan, maar het is geweldig om te zien hoeveel draagvlak en enthousiasme er aan het ontstaan is voor dit onderwerp. Geheel terecht, overigens.
Met welke ontwikkelingen ben je momenteel bezig binnen de procedurele comfortzorg?
Ik ben inmiddels toegetreden tot het bestuur van het PROSA kenniscentrum. Ik vind het leuk om na te denken over onderwijs zowel bij PROSA als binnen het ziekenhuis waar ik werkzaam ben. Het implementeren van procedurele comfortzorg is een flinke uitdaging, er is zoveel bij betrokken. Gelukkig begint de olievlek zich aardig te verspreiden. Maar het houdt me van de straat, zeg maar.
Wat is jouw gouden tip aan ouders/zorgverleners?
Mijn gouden tip aan zorgverleners is: neem (even) de tijd en aandacht om te investeren in contact en vertrouwen.
